آشنایی با وایمکس

نیاز به ارتباط با جهان اطلاعات و همچنین بی نیاز کردن کاربران از محدودیتهای مکانی و زمانی سال هاست مد نظر کارشناسان علم کامپیوتر و بخصوص مهندسین اینترنت است. آنچه نسل های مختلف فناوری بی سیم را از هم متمایز می کند، سرعت و محدوده دسترسی آنهاست.

در این مسیر WiMAX بعنوان پدیده ای بی بدلیل در عرصه ارتباطات، از لحاظ سهولت دسترسی، پهنای باند وسیع، ظرفیت خدمات دهی و پوشش شبکه رادیویی، عملکرد مناسبی را در کارنامه خود به ثبت رسانده است. WiMAX در اصل اصطلاحی ابداعی بوده که مخفف کلماتی است که به معنای قابلیت تبادل و استفاده اطلاعات در سطح جهانی برای دستیابی از طریق ماکروویو (Worldwide Interoperability for Microwave Access) می باشد.

 به طور خلاصه فناوری WiMAX خدمات ارتباطی بی سیم از طریق امواج رادیویی است که از خدمات دهنده به محل دریافت کننده منتقل می شود. شبکه های بنا شده با فن آوری WiMAX جز شبکه های بی سیم شهری محسوب می شود که به راحتی می تواند با وجود منطقه وسیعی که ایستگاههای وایمکس تحت پوشش قرار می دهند امکان استفاده از اینترنت پرسرعت را برای سازمانها، شرکت های تجاری و منازل مسکونی فراهم آورد.

فناوری WiMAX در شرایط ایده آل با بردی برابر 50 کیلومتر و سرعت دسترسی معادل 70 مگا بیت بر ثانیه، در حال تکامل بخشیدن به فناوری باند پهن فعلی است. این فناوری می تواند امکان دسترسی به خدمات باند پهن را برای مشترکان معمولی و تجاری به صورت بی سیم فراهم کند و از جمله دیگر ویژگی های WiMAX این است که علاوه بر انتقال داده، انتقال صوت و تصویر را نیز به خوبی پشتیبانی می کند و خدماتی که ارائه شود، دارای محدودیت حجمی و زمانی نمی باشد.

تجهیزات WiMAX را می توان با توجه به سطوح مختلف شبکه که شامل کاربران، شبکه دستیابی رادیویی و شبکه هسته می شود، تقسیم بندی نمود:

تجهیزات کاربران: این تجهیزات موسوم به CPE یا Customer Premises Equipment بوده و در حالت کلی شامل تجهیزات ارتباطی داخلی (Indoor)، تجهیزات ارتباطی بیرونی (Outdoor)، تجهیزات USB و یا آن طور که پیش بینی می شود و تا حدی نیز محقق شده است، تراشه های قابل نصب در کامپیوترها و لپ تاپ ها می شود. تجهیزات نهایی مشترک یا CPE ها در پیکربندی ها و اشکال مختلف برای کاربردها و مشترکان متفاوت در دسترس هستند.

تجهیزات دسترسی شبکه رادیویی: این دسته از تجهیزات، رابط کاربران با بخش هسته شبکه به حساب می آیند و شامل مواردی چون نقاط دسترسی و ایستگاههای پایه (BS) می شوند که بطور کلی مدیریت منابع رادیویی را برعهده دارند. یک ایستگاه پایه WiMAX شامل آنتن ها، سخت افزار کنترلی، دکل WiMAX و کابلهای تغذیه است.

تجهیزات هسته شبکه: این بخش شامل سیستم های مدیریتی شبکه، تجهیزات مربوط به نظارت بر کاربران، روترها و واسط های خاص جهت ارتباط با شبکه های مختلف است. بخش هسته در شبکه WiMAX، بخشی است مابین ایستگاه پایه WiMAX و زیرساخت صوت یا داده شبکه که در آن ترافیک مشترکان WiMAX از طریق روترها و سوییچ ها منتقل می شود. طراحی مناسب شبکه IP و مهندسی مناسب این تجهیزات، خدمات با کیفیت بسیار بالایی را برای کاربران نهایی تضمین می کند و به دنبال آن، سادگی عملیات را برای ارائه دهندگان WiMAX به همراه می آورد.

 

نوشته شده در چهارشنبه 89/5/6ساعت 10:35 صبح توسط نظرات ( ) | |